یادگیری مشارکتی: گروه بندی همگن و نا همگن در زمینه نوشتار انگلیسی زبان آموزان ایرانی

در دهه های اخیر نظر به اهمیت یادگیری مشارکتی، تحقیقات گسترده ای در این زمینه انجام شده است (بران، 2001). نتایج بدست آمده از این بررسی ها نشان داده است که این روش یادگیری کار آمد است. یکی از جنبه های مهم مشارکت، گروه بندی افراد است. یک موضوع کلیدی در این مورد کارایی استراتژی های گوناگون گروه بندی است که تاکنون هیچ اتفاق نظری در مورد برتری گروه بندی ناهمگون و همگون حاصل نشده است. بر طبق نظر جیکابس، معلمین می توانند دانش آموزان را بر اساس توانایی زبانی، زبان مادری، قومیت، جنسیت، و همچنین پیشینه اجتماعی- آموزشی به صورت همگون و ناهمگون گروه بندی کنند. هدف اصلی این تحقیق، بررسی تأثیر گروه بندی همگون و ناهمگون در زمینه نوشتار زبان آموزان ایرانی در سطح متوسط بود که به طور مشارکتی فعالیت می کردند. زبان آموزان بر اساس توانایی زبانی شان به گروه های همگون و ناهمگون تقسیم شدند. یکی دیگر از اهداف این تحقیق، بررسی دقیق و موشکافانه تأثیر این گروه بندی ها بر روی توانایی نوشتاردانش آموزان ضعیف و قوی بود. بنابراین 104 زبان آموز ایرانی در این تحقیق شرکت کردند و در ابتدا آزمون استاندارد به آنها داده شد. سپس یک آزمون نوشتار که از نمونه های آزمون های گرفته شده بود به عنوان پیش آزمون به زبان آموزان داده شد. به منظور داشتن یک گروه کاملا ناهمگون، نمره های دانش آموزانی که 0.4 انحراف معیار بالاتر و پایین تر از میانگین بود در تحقیق استفاده نشد. بنابراین، 66 زبان آموز باقیمانده به سه گروه: ناهمگون، همگون قوی و همگون ضعیف تقسیم بندی شدند و به مدت 10 جلسه 30 دقیقه ای به طور گروهی با هم کار کردند. پس از اتمام 10 جلسه، به هر سه گروه یک آزمون نوشتار دیگر به عنوان پس آزمون به دانش آموزان داده شد. این آزمون پس آزمون کاملا مشابه آزمون پیش آزمون بود. به منظور پی بردن به تفاوت عملکرد گروه ها در پس آزمون و بزرگی این تفاوت ها یک تست گرفته شد. از آنجایی که عملکرد گروه ها در پیش آزمون و پس آزمون متفاوت بود یک تست نیز گرفته شد تا محل این تفاوت ها به گور دقیق بررسی شود. همچنین، به منظور بررسی پیشرفت زبان آموزان در پس آزمون نسبت به پیش آزمون و بررسی چشمگیر بودن این پیشرفت آزمون های گرفته شد. نتایج بدست آمده نشان داد که در اثر مشارکت گروهی، توانایی نوشتار زبان آموزان در هر سه گروه پیشرفت کرده بود. با این حال، نتایج نشان داد که گروه بندی ناهمگون برای دانش آموزان ضعیف موثرتر از گروه بندی همگون است. دانش آموزان ضعیف در گروه ناهمگون عملکرد بهتری نسبت به دانش آموزان قوی از خود نشان دادند. شایان ذکر است که دانش آموزان قوی بهای این پیشرفت را پرداخت نکردند. نتایج نشان داد که مشارکت گروهی برای دانش آموزان روشی موثر است بالاخص برای دانش آموزان ضعیف. محقق امیدوار است که نتایج حاصل از این تحقیق بتواند به معلمان کمک کند تا در یادگیری مشارکتی با بصیرت بیشتری دانش آموزان را گروه بندی کنند تا بتوانند تجربه یادگیری گروهی بهتری برای آنها فراهم کنند.